விடுதலை புலிகளின் சுய ஒழுக்கமும் #உலக இராணுவங்களின் பெண்கள் மீதான #பாலியல் வல்லுறவுகளும் - ஒப்பீடு

 போர் சூழலில் விடுதலை புலிகள் பெண்களை எவ்வாறு அணுகினார்கள் என்பதையும் அதே போர் சூழலில் இன்றைய உலக நாடுகளின் இராணுவங்கள் எவ்வாறு பெண்களை வேட்டையாடினார்கள் என்பதையும் வரலாற்று ஆதாரங்கள்,தரவுகளுடன் உங்களுக்கு தருவதற்காகவே இந்த பதிவு.

மனித வரலாறு நெடுக போர் சூழலில், போர் வீரர்கள் பெண்கள் மீது பாலியல் வன்முறையை பிரயோகித்திருப்பதை காணலாம்.

அதில் நம்மால் ஜீரணிக்கவே முடியாத அளவிற்கு அட்டூழியங்கள் நடந்த இரண்டாம் உலக யுத்த காலப்பகுதியை பிரதானமாக இந்த ஒப்பீட்டுக்காக எடுத்திருக்கிறேன்.

அதுதவிர மற்றைய வரலாற்று நிகழ்வுகளையும் இந்த பதிவில் குறிப்பிட்டிருக்கிறேன்.

ஒவ்வொரு நாட்டு இராணுவங்களும் பெண்கள் மீது எத்தகைய பாலியல் வன்முறையை பிரயோகித்தன என்பதை தனித்தனியாக தந்திருக்கிறேன்.

• சோவியத் யூனியனின் செம்படைகள் (Red Army)

இரண்டாம் உலக யுத்தத்தின் இறுதிக்கட்டத்தில் ஜெர்மானிய பெண்கள் மீது சோவியத் யூனியனின் செம்படைகள் (Red Army) கட்டவிழ்த்து விட்ட பாலியல் வன்முறைகளை வார்த்தைகளில் எழுதமுடியாது.

உண்மையில் இரண்டாம் உலக யுத்தத்தின்போது உலக இராணுவங்கள் நடத்திய பெண்கள் மீதான காட்டுமிராண்டித்தனமான பாலியல் வன்முறைகளை பற்றி தனி பதிவாக எழுதவேண்டும் என நினைத்திருக்கிறேன்.

இதை எழுதுவதற்கான நெஞ்சுரம் எனக்கு இல்லையென்றாலும் இதை தமிழ் சமூகத்திற்கு கடத்தவேண்டும் என்று தோன்றுகிறது.

சோவியத் யூனியனின் இராணுவம் குறைந்தது 20 லட்சம் ஜெர்மானிய பெண்களை பாலியல் வல்லுறவு செய்திருக்கின்றன என்பதை வரலாற்று ஆய்வாளர்கள் தகுந்த ஆதாரங்களுடன் முன்வைக்கிறார்கள்.

Antony Beevor எனும் போரியல் வரலாற்றாசிரியரால் Berlin: The Downfall 1945 எனும் நூல் 2002 இல் வெளியிடப்பட்டது. இந்த நூல் பெரும் பரபரப்பை ஏற்படுத்தியது. பலரின் பாராட்டையும் பெற்றது.

“Red Army soldiers raped two million German women, and thousands of Soviet women in occupied Eastern Europe” என அவரின் நூல் கூறுகிறது.

இதை சோவியத் யூனியனி்ன் வரலாற்றாசிரியர்கள் மறுத்தார்கள்.

ஆனால் Antony Beevor, சோவியத் யூனியனி்ன் அரசு ஆவணங்களை அடிப்படையாக வைத்தே இந்த தரவுகளை பெற்றதாக தகுந்த ஆதாரங்களுடன் இதை நிறுவினார்.

Beevor responded by stating that he used excerpts from the report of General Tsigankov the chief of the political department of the 1st Ukrainian Front , as a source. 

He wrote: "the bulk of the evidence on the subject came from Soviet sources, especially the NKVD reports in GARF (State Archive of the Russian Federation), and a wide range of reliable personal accounts".

Antony Beevor  ஜெர்மனியின் தலைநகர் பெர்லினில் நடந்ததை பின்வருமாறு கூறுகிறார்.

“In Berlin alone it was estimated up to 130,000 women were raped, of whom up to 10,000 committed suicide”.

Altogether two million German women are believed to have been raped and almost half of those suffered gang rape.

மற்றுமொரு பிரிட்டிஷ் வரலாற்றாசிரியரான Richard Overy சோவியத் யூனியன் ஜெர்மனியில் நடத்திய காட்டுமிராண்டித்தனத்தை பற்றி பின்வருமாறு கூறுகிறார்.

“The Russians had never faced up to the atrocities committed by the Red Army.

Partly this is because they felt that much of it was justified vengeance against an enemy who committed much worse, and partly it was because they were writing the victors' history."

மேலே தந்திருக்கும் இந்த ஆதாரங்கள்,தரவுகள் வெறும் சாம்பிள் மட்டுமே. இன்னும் பல இருக்கின்றன. 

இதைப் பற்றிய பதிவொன்றை தனியாக எழுதவிருப்பதால், சோவியத் யூனியனின் செம்படைகள் செய்த அட்டூழியத்தை பின்வரும் வரிகளோடு முடிக்கிறேன்.

Natalya Gesse, a close friend of the scientist Andrei Sakharov, had observed the Red Army in action in 1945 as a Soviet war correspondent. 

"The Russian soldiers were raping every German female from eight to eighty," she recounted later. 

"It was an army of rapists."

• அமெரிக்க படைகள்

அடுத்தது இரண்டாம் உலக யுத்தத்தின்போது அமெரிக்க படைகள் பெண்கள் மீது நடத்திய பாலியல் வல்லுறவு பற்றியது.

sociology & criminology professor ஆன J. Robert Lilly என்பவர் எழுதிய Taken by Force: Rape and American GIs in Europe in World War II என்ற ஆய்வு நூல் 2003 இல் வெளியானது.

இந்த நூல் இரண்டாம் உலக யுத்தத்தில் அமெரிக்க படைகள் பெண்கள் மீது நடத்திய பாலியல் வல்லுறவுகளை பலமான ஆதாரங்களுடன் நிறுவுகிறது.

Taken by Force explores the patterns of rapes committed by US servicemen during the Second World War between the years of 1942 and 1945, as well as the reaction of the American army in response to the crimes. 

#The book draws upon court records, newspaper articles, and trial transcripts, covering the 14,000 rapes that Lilly estimated, using a formula created by Leon Radzinowicz, which occurred in Britain, France, and Germany at the hands of US soldiers.

மேலேயுள்ள பந்தியை கூர்ந்து வாசித்தால் ஒரு விடயம் புரியும். அமெரிக்க படைகள் ஜெர்மானிய பெண்களோடு மட்டும் பாலியல் வன்முறையை நிறுத்தவில்லை.

தங்களது நேச அணியாக இருந்த பிரான்ஸ் நாட்டு பெண்கள் மீதும் இந்த பாலியல் வன்முறையை நிகழ்த்தியி்ருக்கிறார்கள். 

#அமெரிக்க படைகள் பிரான்ஸ் நாட்டு பெண்கள் மீது நடத்திய பாலியல் வன்முறையை மட்டுமே நீண்ட பதிவாக எழுதலாம்.அவ்வளவு ஆதாரங்கள் பல ஆய்வு நூல்களாக வந்திருக்கின்றன.

D-Day தரையிறக்கத்தின் பின்பு நுழைந்த அமெரிக்க படை அதன்பின்னே  பிரான்ஸ் பெண்கள் மீது நடத்திய அட்டூழியங்களை பற்றி historian Mary Louise Roberts எழுதிய  What Soldiers Do: Sex and the American GI in World War II France என்ற நூல் விவரிக்கிறது.

இதில் அமெரிக்க படைகள் இந்த D-Day தரையிறக்கத்தை வெற்றிகரமாக நிறைவேற்றிவிட்டால், மறுமுனையில் பிரெஞ்சு பெண்கள் ஆசையுடன் இவர்களுக்காக காத்திருப்பார்கள் என்பது போன்ற உளவியல் அமெரிக்க படைகளுக்கு இருந்ததாக குறிப்பிடுகிறார். 

அதை ஒரு பேட்டியில் பின்வருமாறு கூறியிருப்பார்.

“I went and looked at Stars and Stripes, which is the trench journal, and what I saw there was an extension of the pinup culture. 

Photojournalism in particular was used to portray the Frenchwoman as ready to be rescued, ready to greet the American soldier and ready to congratulate and thank him through a kiss or even more."

அத்துடன் பிரெஞ்சு பெண்களுடன் உல்லாசமாக இருக்கலாம் என்பது போன்ற உளவியலை அமெரிக்க படைகளின் இராணுவ தலைமை திட்டமிட்டு மறைமுகமாக அமெரிக்க படைகளிடம் விதைத்தது என்றும் குறிப்பிடுகிறார். 

தரையிறக்கத்தை வெற்றியடைய வைப்பதற்காக,‘இந்த பிரெஞ்சு பெண்களை அடையலாம்’ என்ற உளவியலை படையினருக்கான தூண்டுகோலாக இராணுவ தலைமை பயன்படுத்தியதாக குறிப்பிடுகிறார்.

Mary Louise Roberts paints to devastating effect in What Soldiers Do. 

Drawing on an incredible range of sources, including news reports, propaganda and training materials, official planning documents, wartime diaries, and memoirs, Roberts tells the fascinating and troubling story of how the US military command systematically spread—and then exploited—the myth of French women as sexually experienced and available. 

The resulting chaos—ranging from flagrant public sex with prostitutes to outright rape and rampant venereal disease—horrified the war-weary and demoralized French population.

• இனி அமெரிக்க,பிரிட்டன்,பிரான்ஸ் நாட்டு இராணுவங்கள் போரிற்கு பின்னர் ஜெர்மானிய பெண்கள் மீது நடத்திய பாலியல் வன்முறைகள்.

Professor Miriam Gebhardt எனும் ஜெர்மானிய பெண் வரலாற்று ஆய்வாளர் ஜெர்மனிய மொழியில் எழுதிய Als die Soldaten kamen. Die Vergewaltigung deutscher Frauen am Ende des Zweiten Weltkriegs என்ற நூல் மிக முக்கியமானது. இந்த நூல் 2015 ஆம் ஆண்டு வெளியானது.

இந்த ஜெர்மானிய நூலின் தலைப்பை அப்படியே ஆங்கிலத்தில் மொழிபெயர்த்தால் அது பின்வருமாறு வரும்.

When the Soldiers Came: The Rape of German Women at the End of the Second World War

இதே நூல் பின்னர் ஆங்கிலத்தில் மொழிபெயர்க்கப்பட்டு 2016 இல் வெளியிடப்பட்டது.

அந்த நூலின் பெயர்: Crimes Unspoken: The Rape of German Women at the End of the Second World War.

இனி இந்த நூலின் உள்ளடக்கத்திற்கு வருகிறேன்.

இந்த நூலில் அவர், அமெரிக்க, பிரிட்டன், பிரான்ஸின் இராணுவத்தினர் தமது கட்டுப்பாட்டில் இருந்த ஜெர்மானிய பகுதியில் (US Zone of Occupation) மட்டுமே சுமார் 860000 ஜெர்மானிய பெண்களை பாலியல் வல்லுறவுக்கு உட்படுத்தியிருக்கிறார்கள் என்று தரவுகள் மூலம் தெரிவிக்கிறார்.

French, British and American soldiers raped 860,000 Germans at and after the end of the Second World War, including 190,000 sexual assaults by American soldiers. 

• இந்த புள்ளிவிபரத்தை அவர் கணக்கிட்ட விதம்

யுத்தத்தின் இறுதிநாட்களிலும் அதன் பின்பான காலங்களிலும் திருமண உறவு இன்றி ஜெர்மானிய பெண்கள் பெற்றெடுத்த குழந்தைகளை கணக்கில் எடுத்தார். 

அவ்வாறு திருமண உறவின்றி பிறந்த குழந்தைகளில் 5% வீதமானவர்கள் பாலியல் வல்லுறவில் பிறந்த குழந்தைகளாக கணித்தார். 

பாலியல் வல்லுறவில் ஒரு குழந்தை பிறந்திருக்குமாயின் குறைந்தது 100 பாலியல் வல்லுறவுகளாவது இடம்பெற்றிருக்கும் என்பது கணக்கு.

காரணம் எல்லா பாலியல் வல்லுறவுகளும் பொதுவெளியில் வராததற்கு பல காரணங்கள் இருக்கின்றன.

பாலியல் வல்லுறவுக்குள்ளான பெண்கள் தங்கள் எதிர்கால வாழ்வை முன்னிட்டு அதை மறைக்க வேண்டிய தேவை, இராணுவத்தின் உயிர் அச்சுறுத்தல், அரசுகள் அதை மறைக்க முயலுதல்,இத்யாதி என பல காரணங்கள் உண்டு.

Gebhardt said she arrived at that number of sexual assaults by estimating that of the so-called ‘war-children’ born to unmarried German women by the 1950s, five percent were products of rape.

She also estimates that for each birth, there were 100 rapes, including of men and boys.

• இதில் மறைந்திருக்கும் இன்னொரு கோணம்

பொதுவாக இரண்டாம் உலக யுத்தத்தில் லட்சக்கணக்கான ஜெர்மானிய பெண்களுக்கு நடந்த பாலியல் வல்லுறவு சோவியத்தின் செம்படைகளால் மட்டுமே நிகழ்த்தப்பட்டது என்பதாகவே மேற்குலக நாடுகளில் வரலாறு வடிவமைக்கப்பட்டிருந்தது.

அமெரிக்க,பிரிட்டன் நாட்டு இராணுவங்கள் ஜெர்மனியை மீட்க வந்த மீட்பர்களாகவே பிம்பபடுத்தப்பட்டிருந்தார்கள்.

அந்த பிம்பத்தை பல வரலாற்று ஆய்வாளர்கள் கடந்த 20 ஆண்டுகளில் உடைத்திருக்கிறார்கள்.

Gebhardt said she wanted to challenge the assumption that it was only the Red Army that was responsible for such acts.

“Goebbels warned that the Red Army would rampage through Germany, would rape German women and commit atrocities against civilians.

People hoped that they would be occupied by Western troops and not the Soviets,” she said.

“But the course of events was the same. Both sides plundered valuables and mementoes, and soldiers often committed gang rapes against women.”

• இதில் மிக முக்கியமாக கவனிக்க வேண்டிய இன்னொரு விடயம்.

இது இரண்டாம் உலக யுத்தத்தின் இறுதி மாதங்களில் மட்டுமே நிகழ்த்தப்பட்ட பாலியல் வல்லுறவுகள் அல்ல.

இது 1945 இலிருந்து 1955 இல் மேற்கு ஜெர்மனி குடியரசு நாடாகும் வரையான பத்து ஆண்டுகளாக, இந்த பாலியல் வல்லுறவுகள் நடந்திருக்கின்றன.

the Americans raped a staggering 190,000 women in the decade from the invasion until West Germany became a sovereign country in 1955.

இதை Professor Miriam Gebhardt அவர்களின் வார்த்தைகளிலேயே தருகிறேன்.

“The rapes lasted for years, not just at the moment of the conquest"

"They weren't just part of the violence that took place in the last weeks and days of the war, but continued for years."

• அமெரிக்க படைகள் பிரிட்டனில் நிகழ்த்திய பாலியல் வல்லுறவுகள்

இது இரண்டாம் உலக யுத்தத்தின்போது அமெரிக்க படைகள் பிரிட்டனில் தங்கியிருந்தபோது, அமெரிக்க படைகளால் பிரித்தானிய பெண்கள் மீது நிகழ்த்தப்பட்ட பாலியல் வல்லுறவுகள்.

அதைப்பற்றி பின்வரும் பந்தி பின்வருமாறு விவரிக்கிறது.

When American troops first arrived in Britain in early 1942, they brought with them not only stockings, money and chewing gum, but also sex.

According to an official U.S. Army report, American troops committed 121 rapes when they were stationed in Britain.

Because rape is a notoriously under-reported crime, the true figure is doubtless far higher.

According to the criminologist Sir Leon Radzinowicz, only five per cent of rapes are ever reported, which suggests the Americans could have raped some 2,400 British women.

உத்தியோகபூர்வமான அமெரிக்க படையின் அறிக்கை, அமெரிக்க படைகள் பிரிட்டனி்ல் இருந்தபோது 121 பாலியல் வல்லுறவுகளை நடத்தியதாக கூறுகிறது.

பொதுவாக 5% மான பாலியல் வல்லுறவுகளே பொதுவெளிக்கு வருவதால், உண்மையான கணக்கு 2400 பாலியல் வல்லுறவுகளாக இருக்கும் என criminologist Sir Leon Radzinowicz கணிப்பிடுகிறார்.

(Sir Leon Radzinowicz was a criminologist and academic. He was the founding director of the Institute of Criminology at the Faculty of Law at the University of Cambridge)

பாலியல் வல்லுறவுகளின் எண்ணிக்கையை கணக்கிடுவதில் மேலே குறிப்பிட்ட ஜெர்மானிய பெண் வரலாற்று ஆய்வாளர் Miriam Gebhardt அணுகுமுறைக்கும் criminologist Sir Leon Radzinowicz அணுகுமுறைக்கும் ஒரு வித ஒற்றுமை இருப்பதையும் நீங்கள் காணலாம்.

இது தவிர இன்னொரு வரலாற்று ஆய்வாளரும், criminologist உம் ஆன Thomas J. Kehoe அவர்களும்  E. James Kehoe என்பவரும் சேர்ந்து எழுதிய  Crimes Committed by U.S. Soldiers in Europe, 1945–1946 எனும் ஆய்வறிக்கை அமெரிக்க படைகள் ஜெர்மனியில் நிகழ்த்திய பாலியல் வல்லுறவுகளை அட்டவணைப்படுத்தி தருகிறது.

அமெரிக்க படைகளின் பாலியல் வல்லுறவுகளை சுருக்கமாக இத்துடன் முடித்துகொள்கிறேன். மேலே கூறியது போல இதை பற்றி விரிவாக தனி பதிவாக பிறகு எழுதுகிறேன்.

• ஹிட்லரின் ஜெர்மானிய படைகளின் பெண்கள் மீதான பாலியல் வன்முறை

ஜெர்மனி இரண்டாம் உலக யுத்தத்தின் ஆரம்பகாலங்களில் பல ஐரோப்பிய நாடுகளை வீழ்த்தி தனது கட்டுப்பாட்டுக்குள் கொண்டுவந்திருந்தது.

அந்த கட்டுப்பாட்டு பிரதேசங்களில், தனது ஜெர்மானிய படைகளுக்காக சுமார் 500 இற்கும் மேற்பட்ட ‘பாலியல் நிலையங்களை’ அமைத்திருந்தது. அதை ‘Military brothels’ என்ற சொல்லாடலில்தான் ஆய்வாளர்கள் அழைக்கிறார்கள்.

அந்த ‘பாலியல் நிலையங்களில்’ மட்டும் 30000 இற்கும் மேற்பட்ட பெண்களை வலுக்கட்டாயமாக பாலியல் தேவைகளுக்காக வைத்திருந்தார்கள்.

Military brothels were set up by Nazi Germany during World War II throughout much of occupied Europe for the use of Wehrmacht  and SS soldiers.

Until 1942, there were around 500 military brothels of this kind in German-occupied Europe.

According to records, at least 34,140 European women were forced to serve as prostitutes during the German occupation of their own countries along with female prisoners of concentration camp brothels.

இந்த ‘பாலியல் நிலையங்களிற்கு’ பெண்களை எவ்வாறு இழுத்துவந்தார்கள் என்பதை கீழே உள்ள பதிவு விளக்குகிறது.

In many cases in Eastern Europe, teenage girls and women were kidnapped on the streets of occupied cities during German military and police round ups called łapanka or rafle.

போலந்து பெண்களை எப்படி சுற்றிவளைத்து பிடித்தார்கள் என்பதையும், 15 வயது இருந்தாலே அவர் பாலியல் அடிமையாக இருப்பதற்கான தகுதியை கொண்டிருப்பதாக ஜெர்மனி படைகள் நடந்துகொண்ட விதத்தையும் பின்வரும் பந்தி கூறுகிறது.

The Foreign Ministry of the Polish Government in Exile issued a document on May 3, 1941, describing the mass kidnapping raids conducted in Polish cities with the aim of capturing young women for sexual slavery at brothels run by the German military.

On top of that, Polish girls as young as 15 – classified as suitable for slave labor and shipped to Germany – were sexually exploited by German men.

பின்பு சோவியத் மீது ஜெர்மனி Operation Barbarossa வை தொடங்கியது. அதில் பல ஆயிரம் சதுர மைல்கள் நிலப்பரப்பை ஜெர்மனி கைப்பற்றியது.

அந்த காலகட்டத்தில் ஜெர்மானிய படைகள் ஆயிரக்கணக்கான ரஷ்ய,உக்ரேனிய பெண்களை பிடித்து வலுக்கட்டாயமாக இந்த ‘பாலியல் நிலையங்களுக்கு’ அனுப்பியது.

In the Soviet Union, women were kidnapped by German forces for prostitution as well; one report by  International Military Tribunal writes: 

"in the city of Smolensk the German Command opened a brothel for officers in one of the hotels into which hundreds of women and girls were driven; they were mercilessly dragged down the street by their arms and hair."

• ஜப்பானிய படைகளின் பெண்கள் மீதான பாலியல் வன்முறை

இரண்டாம் உலக யுத்தத்தில் ஜப்பான் அதனது இராணுவத்தின் பாலியல் தேவைகளுக்காக, தான் கைப்பற்றிய நிலப்பகுதியில் இருந்த பெண்களை வைத்து அதே ‘பாலியல் நிலையங்களை’ நடத்தியது.

• Comfort Women/Comfort Girls

இந்த பாலியல் நிலையங்களில் வலுக்கட்டாயமாக பாலியல் தேவைகளுக்காக வைக்கப்பட்டிருந்த பெண்களைத்தான் Comfort Women அல்லது Comfort Girls என அழைக்கப்பட்டார்கள். அதாவது  மென்மையான சொல்லாடலை பயன்படுத்தியது.

• ஏன் இந்த மென்மையான சொல்லாடல்?

இந்த மென்மையான சொல்லாடலை பயன்படுத்தியதற்கு பின்னே ஒரு குரூரமான வரலாறு உண்டு.

அதுதான் Nanking Massacre OR  Rape of Nanking.

• அது என்ன Nanking Massacre OR  Rape of Nanking?

டிசம்பர் மாதம் 1937 ஆம் ஆண்டு, சீனாவின் Nanking நகரை ஐப்பானிய இராணுவம் கைப்பற்றியது. 

அந்த காலகட்டத்தில் ஜப்பானிய படைகள், Nanking நகரத்து சீன மக்களின் மீது நடத்திய மிருகத்தனமான ஆட்டம்தான் இது.

உண்மையில் ஜப்பான் இந்த நகரில் செய்த காட்டுமிராண்டித்தனங்களை மட்டும் எழுதப்போனாலே ஒரு பெரும் பதிவு தேவைப்படும். அதை இன்னொரு பதிவில் விரிவாக பதிவு செய்கிறேன்.

இந்த Nanking நகரில் ஜப்பானிய படைகள் பெண்கள் மீது நடத்திய பாலியல் வல்லுறவுகள்தான் Rape of Nanking என அழைக்கப்படுகிறது.

இதைப்பற்றி சுருக்கமாக விவரிக்க,  Iris Chang எனும் பெண்மணி எழுதிய The Rape of Nanking: The Forgotten Holocaust of World War II  எனும் நூலிலிருந்து சில பகுதிகளை கீழே தந்திருக்கிறேன்.

“…Nanking should be remembered not only for the number of people slaughtered but for the cruel manner in which many met their deaths. 

Chinese men were used for bayonet practice and in decapitation contests.

 An estimated 20,000 – 80,000 Chinese women were raped. 

Many soldiers went beyond rape to disembowel women, slice off their breasts, and nail them alive to walls. Fathers were forced to rape their daughters, and sons their mothers, as other family members watched. 

Not only did live burials, castration, the carving of organs, and the roasting of people become routine, but more diabolical tortures were practiced, such as hanging people by their tongues on iron hooks or burying people to their waists and watching them get torn apart by German shepherds. 

So sickening was the spectacle that even Nazis in the city were horrified, one proclaiming the massacre to be the work of bestial machinery.”

மேலே உள்ள பந்தியை நான் தமிழில் மொழிபெயர்க்க விரும்பவில்லை.

மீண்டும் Comfort Women இற்கே வருகிறேன்.

இந்த Nanking பாலியல் வல்லுறவுகள் ஜப்பான் நாட்டின் மீது எதிர்மறையான பிம்பத்தை உலகநாடுகளில் ஏற்படுத்தியது. அன்றைய மேற்குல ஊடகங்கள் இதை பரபரப்பாக வெளியிட்டன. 

இந்த எதிர்மறை பிம்பத்தை தணிப்பதற்காக ‘மென்மையான சொல்லாடலில்’ கொண்டுவரப்பட்டதுதான் இந்த Comfort Women/Comfort Girls. 

அதாவது ஜெர்மானிய படைகள் உபயோகித்த ‘Military Brothel’ என்ற சொல்லாடல் இல்லாமல், இந்த மென்மையான ‘Comfort’ என்ற சொல்லாடல்.

சொல்லாடல்தான் வேறு. நோக்கம் ஒன்றே.

இதற்கு அழைத்து வரப்பட்ட பெண்கள் அனைவரும் வலுக்கட்டாயமாக இழுத்து வரப்பட்டவர்களே.

Carmen M. Argibay  என்பவரின் Sexual Slavery and the Comfort Women of World War II என்ற ஆய்வு கட்டுரையிலிருந்து சில பகுதிகள் கீழே.

“The atrocities that the Japanese forces com- mitted there-especially the large scale rape of young women and girls, and the barbaric treatment of the general population-created an outcry in the interna- tional press.

The press reports of the Rape of Nanking reached Emperor Hirohito, who was appalled by the negative image of the Imperial Army that the incident had created. 

According to Japanese historians, the Emperor asked his Ministers, Counselors and Military Chiefs to devise ways to restore the "honor of Japan" and stop the condemnation by the international press. 

The Emperor's aides proposed two ideas. 

The first was a reform of the Military Code, a task in which the Emperor as well as his Army and Navy Commanders, and his Ministers were involved. 

The second was the creation and systematic extension of what the Japanese military euphemistically called "comfort stations."

இத்தகைய comfort stations களை நடத்துவதில் ஜப்பானுக்கு பல நன்மைகள் இருந்தன. அதை Carmen M. Argibay  நான்காக பிரிக்கிறார்.

அதை மிக சுருக்கமாக தமிழில் தருகிறேன். அதனது விரிவான விளக்கத்திற்கு அவரது கட்டுரை பகுதியையும் தருகிறேன்.

1) இத்தகைய comfort stations என்பதை நடத்துவதன் மூலம் உள்ளுக்குள் நடக்கும் பாலியல் வன்முறைகள் வெளியில் தெரியாமல் வைத்திருக்கலாம்.

2) இதில் வலுக்கட்டாயமாக கொண்டு வரப்பட்ட பெண்கள் ஐப்பானிய படைகள் கைப்பற்றிய பகுதியில் உள்ள மக்களே. பொதுவெளியில் பாலியல் வல்லுறவு செய்யாமல், இதற்கென உள்ள பாலியல் நிலையங்களில் செய்தால் பெரும்பாலான மக்களுக்கு இதைப்பற்றி தெரியாமல் இருக்கும். இது ஜப்பானுக்கு எதிரான மனப்போக்கு அந்த அன்னிய நாட்டு மக்களிடம் ஏற்படாது.

3) ஜப்பானிய படைகள் ‘கண்ட கண்ட’ இடங்களில் பாலியல் வல்லுறவு செய்தால், அவர்களுக்கு பாலியல் நோய் ஏற்படக்கூடும். ஆனால் பாலியல் நிலையங்களில் உள்ள பெண்களை முறையாக மருத்துவ சிகிச்சை கொடுத்து வைத்திருந்தால் இந்த பிரச்சினையை தவிர்க்கமுடியும்.

4) முன்னர் குறிப்பிட்டது போல இந்த comfort station இற்கு அழைத்து வரப்பட்டவர்கள் ஐப்பானிய படைகளால் கைப்பற்றப்பட்ட நாடுகளை சேர்ந்த பெண்கள். இதில் பெரும்பாலானவர்கள் கொரிய, சீன பெண்கள்.

மற்றையவர்கள் பிலிப்பைன்ஸ், தாய்வான், வியட்னாம்,பர்மா, தாய்லாந்து என பட்டியல் நீள்கிறது.

இந்த பெண்களுக்கு மொழி சிக்கல் இருந்தது. மொழி தெரியாத நாட்டில் உள்ள comfort station இருந்து தப்பித்து செல்வது கடினம்.

Japan had four reasons for establishing comfort stations. As stated previously, one of the main reasons was the desire to restore the image of the Imperial Army. 

By confining rape and sexual abuse to military-controlled facilities, the Japanese government hoped to prevent atrocities like the Rape of Nanking or, if such atrocities did occur, to conceal them from the international press.

A second reason for establishing comfort stations was to prevent anti-Japanese sentiment from fomenting among local residents in the occupied territories. Rape increased anti-Japanese sentiment and stimulated resistance in the occupied countries, which in turn complicated military actions for the Japanese army during World War II.

Third, Japan hoped to keep its military personnel healthier and reduce med- ical expenses. Because Japanese soldiers were committing rape indiscriminately and on a large scale, they often contracted venereal diseases and other illnesses. These diseases caused loss of strength and required expensive medical treatment before soldiers and officers could resume their war duties. 

Military oversight of the comfort stations, even where the facilities were run by private operators, included medical examination of the women by Japanese military doctors to assert their virginity and health, thus reducing the incidence of venereal disease and the attendant loss of manpower and expense of treatment.

There was a fourth reason for establishing comfort stations. The women kept there for the pleasure of Japanese military personnel were isolated. Many of them had been trafficked from distant countries, did not know the local language, could not leave the facilities and were abused if they did not comply with their captors' orders. Therefore, they could not communicate any military secrets confided to them. This isolation provided a distinct advantage over local brothels which, the Japanese believed, could hide dangerous spies.

இவ்வாறு comfort stations களில் பாலியல் வல்லுறவுக்கு உள்ளாக்கப்பட்ட பெண்களின் எண்ணிக்கை குறைந்தது 200000 -400000 ஆக இருக்கும் என மதிப்பிடப்படுகிறது.

இந்த Comfort Station இல் கொரிய பெண்களுக்கு இழைக்கப்பட்ட கொடுமைகள், இன்றுவரை ஜப்பான்-தென்கொரியாவிற்கு இடையேயான வெளியுறவு கொள்கையில் ஒரு தடைக்கல்லை ஏற்படுத்தி வருகிறது. அதைப்பற்றி பிறகு விவரிக்கிறேன்.

• இனி இந்திய ,இலங்கை, பாகிஸ்தானிய இராணுவங்கள் பெண்கள் மீது நடத்திய பாலியல் வன்முறைகள்.

இதைப்பற்றி நான் இந்த பதிவில் விவரிக்க போவதில்லை. ஏற்கனவே இந்த பதிவு மிக நீண்டுவிட்டது. 

அத்துடன் இந்திய இராணுவம்,இலங்கை இராணுவம் நடத்திய பாலியல் வன்முறைகளை நீங்கள் ஏற்கனவே கேள்விபட்டிருப்பீர்கள்.

• மேலே இதுவரை விவரிக்கப்பட்டது இன்றைய உலக ஒழுங்கை நிர்ணயிக்கும் நாடுகள் என சொல்லப்படும் Great Powers என்ற வகையை சேர்ந்தவைகள்.

சுருக்கமாக சொல்வதானால் இந்த நாடுகள்தான் அதாவது அமெரிக்கா, ரஷ்யா, பிரிட்டன், பிரான்ஸ், ஜெர்மனி, ஜப்பான் போன்ற இந்த நாடுகள்தான் கடந்த 50 வருட உலக ஒழுங்கை வடிவமைப்பதில் பெரும் பங்கை கொண்டிருப்பவை.

இவர்கள் அனைவரும் STATE ACTORS. 

இறையாண்மை அரசுகளை கொண்டிருப்பவை.

இவைகள்தான் ‘யார் பயங்கரவாதி’ , ‘நியாயம் என்பதன் அளவுகோல்’ என்பதையெல்லாம் தீர்மானிப்பவை. 

அவைகளின் வரலாறுதான் மேலே விவரித்தவை.

• இனி ஒரு Non State Actor  இனுடைய வரலாற்றை பார்ப்போம்.

அவர்கள்தான் விடுதலை புலிகள்.

1976 இல் தொடங்கியது. 2009 இல் மௌனித்தது. 33 வருடங்கள் தொடர்ச்சியாக ஆயுத போராட்டத்தை நடத்தியது.

1983 இலிருந்து தமக்கென ஒரு கட்டுப்பாட்டு பிரதேசத்தை கொண்ட இயக்கமாக மாறத்தொடங்கியது.

1990-1995  வரை யாழ்ப்பாணத்தை தலைமையகமாக கொண்டும், பின்னர் 1995 -2009 வரை வன்னியிலும், உலக ஒழுங்கினால் அங்கீகரிக்கப்படாத ஒரு தமிழீழ நடைமுறை அரசை (De facto state) விடுதலைபுலிகள் கொண்டிருந்தார்கள்.

ஒரு நடைமுறை அரசை (De facto State) நிறுவியிருந்தார்கள். ஆனால் உலக ஒழுங்கின் அங்கீகாரம் மட்டும் கிடைக்காமல் இருந்தது.

De facto states are political entities that possess control of territory but lack international recognition.

• விடுதலை புலிகளின் சுய ஒழுக்கம்

இந்த 33 வருட ஆயுத போராட்டத்தில், விடுதலை புலிகள் ஒரு பெண் மீது பாலியல் வல்லுறவு நடத்தினார்கள் என்ற ஒரு குற்றச்சாட்டு கூட கிடையாது.

வழமையாக பொய்யான குற்றச்சாட்டுகளை வைக்கும் இலங்கை அரசு கூட விடுதலை புலிகள் மீது இதுவரை பாலியல் குற்றச்சாட்டை வைத்ததில்லை.

• விடுதலை புலிகளின் கடுமையான நடைமுறை

விடுதலை புலி உறுப்பினர்கள் எவரும் திருமணத்திற்கு முன்னர் பாலியல் உறவை வைத்துக்கொள்ள முடியாது. உண்மையில் இது கடுமையான விதி.

காரணம் முறையான வயது கொண்ட ஒரு விடுதலைப்புலி போராளி, எதிர் பாலினத்தின் விருப்பத்தோடு கூடிய சம்மதத்துடன் கூட பாலியல் உறவு வைத்து கொள்ளமுடியாது. அவர்களுக்கு இடையே திருமண உறவு இருந்தால் மட்டுமே அவர்கள் அந்த உறவை வைத்து கொள்ளமுடியும்.

இதை இன்னொரு கோணத்தில் அணுகிபாருங்கள்.

விடுதலைப்புலி போராளிகளில் 70% இற்கும் மேற்பட்டோர் திருமணமாகாதவர்கள். 

#அப்படியானால் அந்த 70% போராளிகளும் தங்கள் வாழ்நாளில், தனது எதிர்பாலினத்தின் வாசனையையே அறியாதவர்கள் என்று பொருள். தனது எதிர்பாலினத்தின் சுகத்தையே அனுபவிக்காதவர்கள் என்று பொருள்.

உண்மையில் இப்படியான நிலையில் வேறு எந்த  மனிதன் இருந்தாலும், பாலுணர்வு சுகம் கிடைக்காத நிலையில்,  அந்த ஆற்றாமை கட்டுப்பாடு,ஒழுக்கம் என்பவற்றை மீற தூண்டும்.

ஆனால் விடுதலை புலிகளின் 33 வருட வரலாற்றில், ஒரு விடுதலைப்புலி போராளி கூட அத்தகைய சுய ஒழுக்கத்தை மீறியதில்லை.

ஆனால் அதேநேரம் மறுபக்கத்தில் இந்த 33 வருடங்களாக இலங்கை இராணுவமும், பிற்காலங்களில் முஸ்லீம் ஊர்காவல் படையினரும் தமிழ் பெண்கள் மீது பாலியல் வல்லுறவுகளை நடத்திகொண்டே வந்தனர்.

• எந்த உணர்வு விடுதலை புலி போராளிகளை இத்தகைய சுய ஒழுக்கத்துடன் அவர்களை வழிநடத்தியது? 

இதற்கு மேம்போக்காக ‘தமிழீழ கனவுதான்’ அவர்களை வழிநடத்தியது என்பது போன்ற உணர்ச்சிகர பதில்களை தருவது முட்டாள்தனம்.

இதே தமிழீழ கனவில் உருவான மற்றைய இயக்கங்கள் இந்திய படை இருந்த காலங்களிலும், பின்னர் இலங்கை இராணுவத்திற்கு ‘ஒட்டுகுழுவாக’ இயங்கிய காலங்களிலும் தமிழ் பெண்களை பாலியல் வல்லுறவு செய்த சம்பவங்கள் பல உண்டு.

ஒரு வரலாற்று சம்பவத்தை இங்கு குறிப்பிடுவது பொருத்தமாக இருக்கும் என நினைக்கிறேன்.

விடுதலை புலிகளின் ஆரம்ப காலங்களில், தலைவர் பிரபாகரன் போராளிகள் திருமணமே செய்யக்கூடாது என்ற விதியை வைத்திருந்தார்.

ஆனால் பாலுணர்வு இல்லாத மனித வாழ்வு  சாத்தியமே இல்லை என்பதை அரசியல் ஆலோசகர் அன்டன் பாலசிங்கம் தலைவர் பிரபாகரனுக்கு விளக்கி உரைத்தார். 

அன்று அவர் தலைவர் பிரபாகரனுக்கு  சொன்ன ஒரு வார்த்தை முக்கியமானது.

“தம்பி. இயற்கைக்கு அப்புறம்தான் இயக்கம்”

அதன் பின்னர்தான் தலைவர் பிரபாகரன், போராளிகள் திருமணம் செய்துகொள்ளலாம் என்று விதியை தளர்த்தினார்.

ஆனால் இன்னும் எந்த உணர்வு விடுதலை புலி போராளிகளை இத்தகைய சுய ஒழுக்கத்துடன் வைத்திருந்தது என்ற கேள்வி தொக்கி நிற்கிறது.

• எப்படி இயக்கத்திற்கு அப்புறம்தான் இயற்கை என்ற தலைகீழான உணர்வு ஏற்பட்டது?

எப்படித்தான் சுற்றி சுற்றி யோசித்தாலும் அந்த ஒரு மனித பேராளுமைதான் இதற்கு பெரும் காரணமாக இருக்கமுடியும் என்றுதான் தோன்றுகின்றது.

அந்த பேராளுமை தலைவர் பிரபாகரன்தான்.

மற்றைய Non State Actors செய்யாத போரியல் சாதனைகளை விடுதலை புலிகள் களத்தில் நிகழ்த்தினார்கள் என்பதை தரவுகளுடன் பல போரியல் ஆய்வு கட்டுரைகளாக முன்பு தந்திருக்கிறேன்.

அவர்கள் நிகழ்த்திய போரியல் சாதனைகளுக்கு சற்றும் குறைவில்லாதது அவர்கள் 33 வருடங்களாக களத்தில் கடைப்பிடித்த சுய ஒழுக்கம். 

விடுதலை புலிகள் தமது 33 வருட ஆயுதப்போராட்டத்தில் வாழ்ந்து காட்டிய சுய ஒழுக்கத்தை, இதுவரை உலகின் எந்தவொரு இறையாண்மை அரசுகளும் (State Actors) உம் நிகழ்த்தியதில்லை. Non State Actors களும் நிகழ்த்தியதில்லை.இனிமேலும் நிகழப்போவதில்லை.

க.ஜெயகாந்த்

பின்குறிப்பு:

இந்த பதிவில் குறிப்பிடப்பட்டிருக்கும் உலக இராணுவங்களின் குறீயீடாகவே அன்றைய காலங்களில் இருந்த தலைவர்களை பதிவின் படமாக தந்திருக்கிறேன்.

மேலே ஆதாரமாக குறிப்பிடப்பட்ட நூல்களை கீழே படமாக தந்திருக்கிறேன்.