சோழ பேரரசிற்கும் சீன பேரரசிற்கும் இடையிலான நேரடி வணிகத்தை தடுக்க முனைந்ததா Srivijaya kingdom? அதற்கான பதிலடியா சோழ பேரரசின் Naval Raid? - “The Military Campaigns Of Rajendra Chola And The Chola-Srivijaya-China Triangle” எனும் ஆய்வு கட்டுரையிலிருந்து
சோழ பேரரசிற்கும் சீன பேரரசிற்கும் இடையிலான நேரடிவணிகத்தை தடுக்க முனைந்ததா Srivijaya kingdom? அதற்கான பதிலடியா சோழ பேரரசின் Naval Raid? - “The Military Campaigns Of Rajendra Chola And The Chola-Srivijaya-China Triangle” எனும் ஆய்வு கட்டுரையிலிருந்து.
முந்தைய கட்டுரையில் சோழ பேரரசின் Srivijaya kingdom மீதான naval raid இனை பற்றி எழுதியிருந்தேன். அந்த கட்டுரை சோழ பேரரசின்
Naval raid இனை nautical aspect இல் விளக்கிய கட்டுரையாகும். சகல கோணங்களிலும் சோழ பேரரசின் naval raid யினை விளக்க முனைந்த கட்டுரையாகும்.
அந்த கட்டுரையிலே சோழ பேரரசு எந்தெந்த காரணங்களுக்காக Srivijaya kingdom மீது தாக்குதலை நடத்த தீர்மானித்திருக்கலாம் என்பதை வரலாற்று ஆய்வாளர்களின் பார்வையில்
பட்டியலிட்டிருந்தேன்.
இந்த கட்டுரை அந்த காரணங்களை வேறொரு கோணத்திலிருந்து அணுகுகிறது.
அதாவது இந்த கட்டுரை சீன பேரரசின் வரலாற்று ஆவணங்களை அடிப்படையாக வைத்து, சோழ பேரரசின் naval raid இற்கான காரணங்களை அணுகுகிறது.
இதற்காக வரலாற்று ஆய்வாளர் Tansen Sen எழுதிய “The Military Campaigns Of Rajendra Chola And The Chola-Srivijaya-China Triangle” எனும் ஆய்வு கட்டுரையை எடுத்திருக்கிறேன்.
இந்த ஆய்வுகட்டுரையும் முந்தைய கட்டுரையில் குறிப்பிட்டிருந்த ‘Nagapattinam to Suvarnadwipa - Reflections on the Chola Naval Expeditions to Southeast Asia’ எனும் ஆய்வு புத்தகத்தில் வந்த பல கட்டுரைகளில் ஒரு கட்டுரை.
முந்தைய கட்டுரையை போலவே இந்த கட்டுரையிலும் எனது பங்கு என்பது கடுகளவு கூட இல்லை. நான் செய்திருப்பதெல்லாம் ஆய்வாளர் Tansen Sen இன் ஆய்வு கட்டுரையை எளிமையாக உடைத்து உடைத்து தந்திருப்பது மட்டும்தான்.
முந்தைய கட்டுரையை போலவே இதிலும் ஆய்வு கட்டுரையில் இருந்து சில பகுதிகளை அப்படியே ஆங்கிலத்தில் தந்திருக்கிறேன்.
சரி. இனி கட்டுரையின் மையபுள்ளிக்கு வருகிறேன்.
• தலைப்பில் குறிப்பிட்டது போல சோழ பேரரசிற்கும் சீன பேரரசிற்கும் இடையிலான நேரடி வணிகத்தை தடுக்க முனைந்ததா Srivijaya kingdom? அதற்கான பதிலடியாகத்தான் ராஜேந்திர சோழருடைய சோழ கடற்படை naval raid இனை Srivijaya kingdom மீது நடத்தியதா?
இதனை புரிந்து கொள்ள, முதலில் அன்றைய சீன பேரரசின் பொருளாதார உச்சத்தை நாம் தெரிந்துகொள்ளவேண்டும்.
“Although foreign traders had been frequenting Chinese markets as early as the Han dynasty (see, for example, Yu 1967), significant expansion in their numbers took place after the middle of the eighth century. This increased interest in Chinese markets and the upsurge in foreign trade during the eighth century were intimately liked to the abolition of an extremely rigid economic system that had previously existed in China.”
சீன பேரரசுடன் வணிகத்தை பல நூற்றாண்டுகளாக மற்றைய தேசங்கள் செய்து கொண்டிருந்தன. ஆனால் 8ம்நூற்றாண்டில் அதனது பொருளாதார கொள்கைகளில் இருந்த கட்டுப்பாடுகளை சீன பேரரசு தளர்த்தியது. இது அதனது பொருளாதாரத்தை பன் மடங்கு விரிவாக்கியது.
“Because of these developments, the Chinese population grew almost fourfold from 32 million in 961 to abour 121 million in 1109 (Chao 1986, p. 35), and cities expanded in numbers and density.
Urban growth prompted further changes in the legal structure of markets and the patterns of mercantile activities throughout China. Restrictions limiting the markets to designated areas, which were regularly enforced during the Tang period, were lifted (Twitchett 1968).
This dismantling of the rigid marketing system contributed to the emergence of active private entrepreneurs, stimulated commercial exchanges within China and eventually led to the incorporation of international trade into Chinese fiscal policy (Sen 2003).”
சீன பேரரசு அதனது பொருளாதார கட்டுப்பாடுகளை தளர்த்திய பின்பு அது எத்தகைய மாற்றத்தினை சனத்தொகை வளர்ச்சியிலும், பொருளாதார கட்டமைப்புகளிலும் ஏற்படுத்தியது என்பதை மேலேயுள்ள பந்தி விவரிக்கிறது.
“Hartwell (1989, p. 453) also notes that urban and demographic changes in China, especially the growing densities of populations in the coastal regions, created "an ever-increasing demand for foreign products for defense, medicine, liturgy, home and garden, office, clothing, cosmetics, transportation and cuisine".
சீனாவின் பொருளாதார வளர்ச்சியும், அதனது சனத்தொகை பெருக்கமும் அதனது கடல்வழி சர்வதேச வணிகத்தினை விரிவாக்கின.
“To meet the increasing demand for foreign goods, the Song court revamped the traditional tribute system and turned it into a major source of income.
Through this revamped system, the government not only obtained foreign commodities without payment, but also derived substantial revenue by levying taxes on items sold in Chinese markets by the tribute carriers. In fact, the revenue collected from taxing foreign tribute and by selling products acquired through the tribute system amounted to about 9.29 per cent of the total Privy Purse income (Hartwell 1988).
வெளிநாட்டு வணிகத்தினூடாக கொண்டுவரப்படும் பொருட்களுக்கான தேவை சீனாவில் அதிகரித்தது.
சீனாவிற்குள் கொண்டுவரப்படும் அந்நிய பொருட்கள் மீது சீன அரசு விதிக்கும் வரிகளினூடாக சீன பேரரசின் வருமானமும் அதிகரித்தது. சீன பேரரசின் மொத்த வருமானத்தில் கிட்டத்தட்ட 10% இந்த வரியினூடாக வந்திருப்பதாக மேலேயுள்ள பந்தி கூறுகிறது.
“Offen these return gifts and honorific titles made commercial dealings with the Chinese government more lucrative than the usual market trade.
In 1028, for example, the Song court decreed to give 4,000 strings of cash in return for tribute valued at 3,600 strings of cash from an embassy from Vietnam. And in 1077, a delegation representing the Cholas was given 81,800 strings of cash and 52,000 taels of silver.”
இந்த காலப்பகுதியில் சீன பேரரசு அதனது traditional tribute system இல் சில மாற்றங்களை செய்திருக்கிறது.
இந்த மாற்றம் அதனது வருமானத்தை உயர்த்துவதாகவும், சீனாவில் வணிகம் செய்ய விரும்பும் மற்றைய நாடுகளின் அரசுகளிடமிருந்து tribute ஆக இலவசமாகவே அந்நிய பொருட்கள் கிடைப்பதற்கும் வழிவகை செய்திருக்கிறது.
“George Modelski and William R. Thompson (1996, p. 149), for example, write that the "Sung (Song) realm was the part of the world where demand and supply conditions strongly conducive to the emergence of a world market existed, and were capable of exercising a pull of attraction on the whole of the world economy".
அன்றைய சீன பேரரசின் பொருளாதார வளர்ச்சியின் வீச்சு, அதனுடனான வணிகம் மற்றைய நாடுகளின் பொருளாதாரமும் வளர்வதற்கு ஊக்கியாக இருந்திருக்கிறது.
இந்த புள்ளியில்தான் சீனாவுடனான வணிகத்தில் முக்கிய பங்கினை எடுப்பதற்கு மற்றைய நாடுகளின் அரசுகளுக்குள் போட்டி உருவாகியிருக்கிறது.
“Traders from Srivijaya, Chola, and the Arab kingdoms were all attracted to this "pull of Song markets and the revamped tributary system.
The number of foreign merchants and settlements at Song ports reached unprecedented levels and the competition among the seafaring traders for a Share of the profits intensified.
The Song court's decision to link market trade to the tributary system was one of the key reasons for the increased competition among foreign traders.”
சீன பேரரசை அன்றைய நாளில் ஆட்சி செய்த song dynasty, சீனாவின் வணிகமும் tributary system மும் ஒன்றை ஒன்று சார்ந்ததாக இருக்குமாறு எடுத்த கொள்கை முடிவு இங்கு முக்கியமானது.
The fact that some of these tribute carriers are identified as "ship masters" (bozhu) in Chinese sources indicates that the Song court was aware that they were traders rather than officials from foreign kingdoms.
The practice of tribute carriers representing multiple foreign kingdoms and the uncertainty of their places of residence make the Song notices of foreign diplomatic missions extremely complicated.
இந்த tribute carriers உண்மையிலேயே வேறு நாட்டின் அரச பிரதிநிதிகளா அல்லது வணிகர்களா என்ற குழப்பம் வந்திருக்கிறது. ஏனெனில் tribute carriers எனும் அங்கீகாரம் சீன பேரரசிடமிருந்து கிடைக்கும்போது, அவர்களுக்கு வணிக போட்டியில் பல சலுகைகளை சீன அரசு அளித்திருக்கிறது.
ஆக மேலேயுள்ள ஆய்வு கட்டுரையை வாசிக்கும்போது, சீன நாட்டுடனான வணிக தொடர்புகளுக்கு மற்றையநாட்டின் அரசுகளும்,வணிகர்களும் பெரும் போட்டி போட்டிருக்கிறார்கள் என்பதை தெரிந்துகொள்ளமுடிகிறது.
• THE STRATEGIC ROLE OF SRIVIJAYA
“In the last quarter of the seventh century, Srivijaya emerged as one of the leading transit points for ships sailing from the Chinese coast to southern Asia.”
7ம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் இருந்து Srivijaya kingdom, சீனாவிற்கும் பிற நாடுகளுக்கும் இடையிலான வணிகத்தில் மிக முக்கியமான இணைப்பு பாலமாக மாறியது.
“The commercial role of the kingdom is highlighted, for example, in the works of Arab traders such as Ibn Khurdachbih and Abu Zaid (Reinaud 1845). The rulers and traders from Srivijaya used this vital position to advance their economic and diplomatic relations with the courts in China as well as the kingdoms in southern Asia.”
Srivijaya kingdom இன் முக்கியத்துவம் காலப்போக்கில் அதிகரிக்க தொடங்கியது. சீன பேரரசுடனான Srivijaya kingdom இன் உறவும் பலமடைய தொடங்கியது.
“Already in 683, the Tang court, perhaps in recognition of the importance of the Southeast Asian kingdom, had sent a diplomatic mission to Srivijaya (Wolters 1961, p. 418).
The first embassy from Srivijaya to the Tang court arrived in 702. Four other embassies from Srivijaya are reported to have reached the Tang court in the eighth century.”
மேலேயுள்ள பந்தி Tang dynasty ( கிபி 618- 907) சீன பேரரசை ஆளும்போது அது Srivijaya kingdom உடன் ஏற்படுத்திய இராஜதந்திர, வணிக உறவுகளை பற்றி விவரிக்கிறது.
“During the Song dynasty, embassies from Srivijaya became more frequent.
Between 960 and 1017, about sixteen missions from Srivijaya reached the Song court (Hartwell 1983, pp. 172-75; Bielenstein 2005, pp. 59-60).”
அதுபோல பின்னர் வந்த Song dynasty (கிபி 960- 1279) உம் Srivijaya kingdom உடன் நெருக்கமான உறவுகளை தொடர்ந்து பேணி வந்திருப்பதை மேலேயுள்ள பந்தி விளக்குகிறது.
“In fact, Hartwell argues that Srivijaya "attempted, with high degree of success, to use its apparently formidable navy to control the straits of Sunda and Malacca and thereby the Indonesian and Near Eastern trade with China.
The Palembang regime developed sophisticated techniques - markedly similar to Chinese models - to administer their monopolies.
The total output of the sandalwood produced in eastern java and the Lesser Sundas was sold to the Sumatran king. The commodity was then resold to Canton-bound traders at several-fold profit.
Arabian frankincense seems to have been handled in the same way. It was divided into thirteen grades by the Palembang customs administration and then re-exported to China in large quantities" (Hartwell 1989, p. 456).”
சீனாவிற்கும் மற்றைய தெற்காசிய நாடுகள், மத்திய கிழக்கு நாடுகள் ஆகியவற்றிற்கும் இடையிலான வணிகத்தில் Srivijaya kingdom ஒருவிதமான monopoly ஐ தக்க வைத்திருந்திருக்கிறது.
Srivijaya kingdom இன் கட்டுப்பாட்டிலேயே மலாக்கா நீரிணையும் (Strait of Malacca) சுண்டா நீரிணையும்(Sunda strait) இருந்தன.
பிறநாட்டு வணிகர்களிடம் இருந்து சரக்குகளை வாங்கி பல மடங்கு இலாபத்துடன் சீனாவிற்கு ஏற்றுமதி செய்திருக்கிறது. இத்தகைய அனுகூலத்தை ஏற்படுத்திக்கொள்ளும் நிலையில் Srivijaya kingdom இருந்ததை வரலாற்று தரவுகள் காட்டுகின்றன.
• இதுவரை மேலே கூறியவையிலிருந்து சாராம்சத்தை தருகிறேன்.
சீன பேரரசின் கொள்கை முடிவுகள் அதனது பொருளாதாரத்தை விரிவாக்கின. அதனது வணிக வீச்சும் விரிவடைந்தது.
சீனாவுடனான வணிகம் என்பது மற்றைய நாடுகளின் பொருளாதார வளர்ச்சிக்கு ஊக்கியாக மாறியிருக்கிறது.
சீனாவுடனான வணிகத்தை பெருக்கிகொள்ள மற்றைய நாடுகளுக்குள் போட்டி உருவாகியிருக்கிறது.
சீனாவுடனான கடல்வழி வணிகத்தை தெற்காசிய நாடுகளும், மத்திய கிழக்கு நாடுகளும் செய்வதாக இருந்தால், அதனை Srivijaya kingdom இனுடாகவே நடத்த வேண்டிய நிலை அன்று இருந்திருக்கிறது.
• THE CHINA-SRIVIJAYA-CHOLA TRIANGLE
“By the early eleventh century, commercial activity in the Indian Ocean had become increasingly complex and contentious not only due to the Song court's revamped tributary system, but also because of the attempts by Srivijayans to dominate commercial exchanges through the Straits of Malacca, and the Chola court's interest in expanding its commercial and political spheres in the Indian Ocean.”
மேலே இதுவரை விவரித்த இந்த காலப்பகுதிதான் சோழ பேரரசும் விரிவடைந்த காலப்பகுதி ஆகும்.பேரரசுகள் விரிவடையும்போது அதனது பொருளாதார நலன்களும் விரிவடையும். அதுதான் இங்கு நடந்தது.
“Similar to the Srivijayans, the rulers and traders from the Chola kingdom had keen interest in developing commercial relations with China.
Like the ports in Srivijaya, the coastal regions controlled by the Cholas had also emerged as important centres of trans-shipment trade.
These two kingdoms profited from taxing and supplying goods meant for markets in the Persian Gulf or Song China.
The common interest in controlling this lucrative maritime trade seems to have been a source of tension between the Cholas and Srivijayans, despite the fact that the representatives from the latter kingdom presented gifts to temples in the Chola ports.”
மத்திய கிழக்கு நாடுகளுக்கும் சீனாவிற்கும் இடையிலான கடல் வழி வணிகத்தில் Srivijaya kingdom இனது துறைமுகங்கள் முக்கிய பங்கு வகித்ததுபோல சோழ பேரரசின் துறைமுகங்களும் முக்கிய பங்கு வகித்தன. இந்த இரண்டு நாடுகளுமே இந்த வணிகத்தில் ஈடுபடும் வணிகர்களிடம் வரி விதித்தன.
காலப்போக்கில் இந்த கடல்வழி வணிக பாதையை தமது கட்டுப்பாட்டில் கொண்டுவர, தமது பொருளாதார நலன்களின் அடிப்படையில் இரு நாடுகளும் முயன்றிருக்கின்றன. அது இரு நாடுகளுக்கும் இடையிலான உறவிலும் விரிசலை கொண்டுவருவதற்கு காரணமாக இருந்திருக்கிறது.
• Srivijaya kingdom செய்த தகிடுதத்த வேலைகளும் அதை உறுதிசெய்யும் சீன ஆவணங்களும்
சோழ நாடு ஒரு பேரரசு என்பதை சீனா அறிந்திருக்கவில்லை என்பதை நிருபிக்கும் வகையில் சீன வரலாற்று ஆவணங்கள் இருக்கின்றன.
இதை நிருபிக்கக்கூடிய சீன வரலாற்று ஆவணத்தை பற்றி ஆய்வாளர் குறிப்பிடுகிறார்.
1106 ஆம் ஆண்டில் சீனாவின் President of the Council of Rites, அன்றைய சீன பேரரசர் Song Emperor HUIZONG இன் ஒரு ஆணைக்கு அதிருப்தி தெரிவித்து ஒரு அறிக்கையினை வெளியிடுகிறது. அறிக்கை என்பது சரியான சொல்லாடல் அல்ல. அதனால் 1106 memorial என அழைக்கிறேன்.
அந்த memorial பின்வருமாறு கூறுகிறது.
“The Chola [kingdom] is subject to Srivijaya, this is why during the Xining reign period (1068-1077), we wrote to its ruler on coarse paper with an envelope of plain stuff. Pagan, on the other hand, is a great kingdom and should not be perceived as a small tributary state. [It] deserves a comparable status [given to] the Arabs, Jiaozhi (present-day Vietnam), and other similar states. (Song shi, p. 489: 14087; Sen 2003, p. 224)”
இதை தமிழில் பின்வருமாறு கூறலாம்.
‘சோழ நாடு என்பது Srivijaya kingdom இன் ஆட்சியில் கீழ் இருக்கும் ஒரு நாடு (vassal state). அதனால்தான்Xining reign period (1068-1077) காலத்தில் சோழ நாட்டுக்கு குறைந்தளவிலான அங்கீகாரம் தரப்பட்டது. ஆனால் Pagan நாடு (இன்றைய மியன்மார்) சோழ நாட்டை போல ஒரு vassal state அல்ல. அது Arabs, Jiaozhi (இன்றைய வியட்நாம்) போன்ற உயர்ந்த அந்தஸ்தை உடையது. அதனால் Pagan நாட்டுக்கு உயர்ந்த அங்கீகாரத்தை வழங்கவேண்டும்’
சீன President of the Council of Rites இன் அறிக்கை, அன்றைய காலகட்டத்தில் சோழ நாடு Srivijaya kingdom இன் கீழ் இயங்கும் நாடாகவே அறியப்பட்டு இருக்கிறது. சோழநாடு ஒரு பேரரசு என்பதை சீனா அறிந்திருக்கவில்லை என்பதையே காட்டுகிறது.
• சீன பேரரசு ஒரு நாட்டிற்கு தரும் அங்கீகாரத்தின் அளவிற்கும் வணிகத்திற்கும் என்ன தொடர்பு?
“The status of a specific foreign kingdom was usually fixed on the basis of its military strength, which then determined the type of reception embassies received when they arrived at the Song court.
Commercially, the bestowal of higher status helped merchants representing these kingdoms obtain favourable trading rights at the Song ports.
The designation of Chola as a tributary kingdom meant that the Song court not only perceived the Cholas as a militarily weak state that was subjugated by the Srivijayan ruler, but also that traders from southern India may have received limited access to the Song markets and trading rights in China compared with their Southeast Asian counterparts.”
சீனாவின் song dynasty வெளிநாடு ஒன்றிற்கு தரும் அந்தஸ்து என்பது அந்த வெளிநாட்டின் இராணுவ வலிமையை அடிப்படையாக கொண்டது.
இராணுவ வலிமை கூடிய நாடு எனில், சீன பேரரசு உயர் அந்தஸ்தை அந்த வெளிநாட்டிற்கு வழங்கும். அந்த உயர் அந்தஸ்தை உடைய வெளிநாட்டின் வணிகர்களுக்கு சீன சந்தையில் சிறப்பு உரிமைகள் உண்டு.சிறப்புவரி தள்ளுபடி உண்டு. இது அந்த நாட்டின் வணிகர்களுக்கு வணிகரீதியில் பெரும் இலாபகரமான நிலையை தரும்.
ஆனால் சோழ நாடு Srivijaya kingdom இன் ஆளுகைக்கு உட்பட்ட நாடு (tributary kingdom) என்றளவிலேயே சீன பேரரசு தெரிந்து வைத்திருந்ததால், சோழ நாட்டிற்கு குறைந்த அந்தஸ்தே வழங்கப்பட்டிருக்கிறது. குறைவான அந்தஸ்து எனில் சோழ நாட்டு வணிகர்களுக்கு குறைவான சலுகைகளே வழங்கப்படும்.
மேலே விவரித்ததுதான் ஒரு வெளிநாட்டிற்கு சீன song dynasty வழங்கும் அந்தஸ்திற்கும் அந்த வணிகர்களுக்கு கிடைக்கும் வணிக அனுகூலத்திற்குமான தொடர்பு.
• ஏன் சீன பேரரசிற்கு சோழ பேரரசை பற்றி தெரிந்திருக்கவில்லை?
இங்குதான் Srivijaya kingdom செய்த தகிடுதத்த வேலைகள் வருகின்றன.
அன்றைய உலகு என்பது இன்றைய உலகை போன்றதல்ல. இன்று ஒரு நாட்டினது இராணுவ பலம், பொருளாதார பலத்தை அறிந்துகொள்ள ஒரு நொடி போதும். அன்று நாடுகாண் பயணிகள், வணிகர்கள் என மற்றையவர் சொல்வதை வைத்தே அனுமானிக்கமுடியும்.
இங்குதான் Srivijaya kingdom இன் சாமர்த்தியமும் உள்ளே வருகிறது.
ஏற்கனவே சீன பேரரசிற்கும் தெற்காசிய,மத்திய கிழக்கு நாடுகளிற்கும் இடையிலான கடல்வழி வணிகத்தில் இணைப்பு பாலமாக இருந்தது Srivijaya kingdom என குறிப்பிட்டிருந்தேன்.
இங்கு Srivijaya kingdom சோழ நாட்டை தனது செல்வாக்கிற்கு உட்பட்ட தேசம் என சீன பேரரசிற்கு சொல்லிவைத்திருக்கிறது.
வேடிக்கை என்னவெனில் சோழர் கட்டுப்பாட்டில் இருந்த இலங்கையும் Srivijaya kingdom இன்செல்வாக்கிற்கு உட்பட்டவை எனத்தான் சீன வரலாற்று ஆவணங்களில் ஆவணப்படுத்தப்பட்டிருக்கின்றன.
“It is possible that traders and officials from Srivijaya were responsible for misinforming the Chinese about the military strength of the Cholas.
In fact, even Sri Lanka, regions of which were occupied by the Cholas in the eleventh century, is also incorrectly listed in Chinese sources as one of the dependencies of Srivijaya.
It seems that the Srivijayans were the main informants about the Southern Asia region for Song scribes.
This might explain why Chinese works fail to mention the Chola raids on the Srivijayan ports, and the Song officials, until at least the early twelfth centuty, insisted that the Chola kingdom was a vassal state of the Srivijayans.”
அன்றைய சீன பேரரசிற்கு தெற்காசிய நாடுகளை பற்றி ‘அதனது நலனுக்கு ஏற்றவாறு’ Srivijaya kingdom தகவலை பறிமாறியிருக்கிறது. அன்றைய சீன பேரரசும் தெற்காசிய நாடுகளை பற்றிய தகவலை தெரிந்துகொள்ள Srivijaya kingdom இனை சார்ந்து இருந்திருக்கிறது என்பதும் இதில் தெரியவருகிறது.
இது இன்னொரு விடயத்தை தெளிவுபடுத்துகிறது.
ராஜேந்திர சோழரின் கடற்படை Srivijaya kingdom மீது நடத்திய naval raid ஐ பற்றி சீன வரலாற்று ஆவணங்கள் எதிலும் குறிப்புகள் இல்லை. ஏனெனில் இதுபற்றிய தகவல்கள் சீன பேரரசிற்கு போய் சேராதவண்ணம் Srivijaya kingdom பார்த்துக்கொண்டது என Tansen Sen குறிப்பிடுகிறார்.
மேலும் Srivijaya kingdom ஏன் இப்படி நடந்து கொண்டது என்பதற்கான அனுமானங்களை பின்வருமாறுகூறுகிறார்.
சோழ பேரரசு சீன பேரரசுடன் நேரடி கடல்வழி வணிகத்தை நடத்த முயன்றிருக்கிறது.
ஆனால் இந்த முயற்சி அதனது பொருளாதார நலனை பாதிக்கும்.
ஏற்கனவே சோழத்தின் ஐந்நூற்றுவர் (Ainnurruvar) எனும் வணிக கழகம் (merchant guilds), அன்றைய விலையுயர்ந்த பண்டமான கறுப்பு மிளகு வர்த்தகத்தில் monopoly வைத்திருந்திருக்கிறது.
அதுபோல சீன சந்தையை நோக்கி செல்லும் மத்திய கிழக்கு நாடுகளின் பண்டங்கள் மீதும் தங்களதுகட்டுப்பாட்டை வைத்திருந்தார்கள்.
அதுபோல மத்திய கிழக்கு சந்தையை நோக்கி செல்லும் சீன பண்டங்களிலும் செல்வாக்கை வைத்திருந்தது.
ஏற்கனவே நான் மேலே குறிப்பிட்டதுபோல மத்திய கிழக்கு நாடுகளிற்கும் சீன நாட்டிற்கும் இடையிலானகடல்வழி வணிக பாதையில் சோழநாடும், Srivijaya kingdom என்ற இரண்டு நாடுகளும் மிக முக்கியமானபுள்ளிகள்.
ஆதலால் தனது பொருளாதார நலனை மேலும் பாதிக்கக்கூடிய சோழ- சீன நேரடி வர்த்தகம் (direct Chola-Chinese trading relations) உருவாகக்கூடாது என்பதில் Srivijaya kingdom கவனமாக இருந்திருக்கிறது.
“However, a direct commercial relationship between the Cholas and the Chinese would have affected the commercial interests of the Srivijayans.
Because of their geographical location, the Tamil merchant guilds were in a position to monopolize the supply of black pepper and commodities from the Middle East destined for Song markets.
Similarly, the supply of Chinese commodities to the Jewish and Arab merchants residing in Chola territories by Tamil traders would also have endangered Srivijayan profits.
In other words, the Srivijayans may have perceived the entry of Cholas into the South China Sea as a major threat to their participation in trans-shipment trade.
Consequently, the Southeast Asian kingdom seems to have taken prudent steps to prevent the establishment of direct Chola-Chinese trading relations, or, at least, disrupted the conditions that would have provided favourable trading terms to merchant guilds from the south Indian coast.”
ஆக சோழ-சீன நேரடி வர்த்தகம் உருவாகி விடக்கூடாது என்பதற்காக Srivijaya kingdom சீன பேரரசின் song dynasty இற்கு சோழ நாட்டை பற்றி ‘வேண்டுமென்றே பிழையான தகவல்களை பரிமாறியிருக்கிறது’ என்பதுமேலேயுள்ள தகவல்கள் மூலம் தெரிந்துகொள்ளலாம்.
• இதற்கான பதிலடிதான் சோழ பேரரசின் Srivijaya kingdom மீதான naval raid ?
இதுவரை ராஜேந்திர சோழரின் கடற்படை, 1025 ஆம் ஆண்டு Srivijaya kingdom மீது நடத்திய naval raid ஐதான் பேசி வந்தது. எனது முந்தைய கட்டுரையும் அப்படித்தான்.
ஆனால் உண்மையிலேயே சோழர் கடற்படை 1017 ஆம் ஆண்டிலும் Srivijaya kingdom இன் மீது ‘சிறிய அளவிலான’ naval raid இனை நடத்தியிருக்கிறார்கள்.
அதாவது சோழ நாடு சீனாவிற்கு அதனது அரச பிரதிநிதிகளை முதன் முதலில் அனுப்பியபோது, Srivijaya kingdom செய்த தகிடுதத்த வேலையை தெரிந்துகொள்கிறது.
தெரிந்து கொண்டவுடனேயே குறுகியகால இடைவெளிக்குள் சோழர் கடற்படை நடத்திய கடற்படை தாக்குதல்தான் 1017 ஆம் naval raid ஆகும்.
• சோழர் கடற்படை 1017 ஆம் ஆண்டும் Srivijaya kingdom மீது naval raid ஐ நடத்தியதா? வரலாற்று ஆதாரங்கள் உண்டா?
உண்டு.
திருவாலங்காடு செப்பேட்டில் சோழர் கடற்படை கடாரம் மீது naval raid நடத்தியதாக குறிப்பிடப்பட்டிருக்கிறது.
இது ராஜேந்திர சோழர் ஆட்சிக்கு வந்த ஆறாவது வருடத்தில் எழுதப்பட்ட குறிப்பு (1017-18).
R.C. Majumdar எனும் ஆய்வாளர்தான் இதனை முதன் முதலாக அறியத்தருகிறார்.
இந்த சாத்தியத்தை ஆய்வாளர் நீலகண்ட சாஸ்திரி மறுக்கிறார். காரணம் 1017 காலப்பகுதியில் சோழபேரரசிற்கும் Srivijaya kingdom இடையே நல்ல நட்புறவு நிலவியது. அதனால் இந்த தாக்குதல் நடந்திருக்க வாய்ப்பில்லை என்கிறார்.
அத்துடன் திருவாலங்காடு செப்பேட்டில் இருந்த இந்த குறிப்பு பிற்காலத்தில் இணைக்கப்பட்டிருக்கலாம் என கூறுகிறார்.
ஆனால் நீலகண்ட சாஸ்திரியின் இந்த கூற்றை R.C. Majumdar பிழையென நிருபித்தார்.
அதாவது புத்தூரில் கண்டெடுக்கப்பட்ட 1019-1020 காலத்திய செப்பேடுகளும் சோழ கடற்படை கடாரம் மீது தாக்குதல் நடத்தியதை குறிப்பிடுவதை R.C. Majumdar ஆதாரமாக காட்டினார்.
“Based on the Tiruvalangadu plates dated in the sixth year of Rajendra Chola (that is, 1017-18), R.C. Majumdar (1937, pp. 171-72) was the first to suggest the possibility of a Chola raid on Srivijayan ports sometime in 1017.
The Tiruvalangadu inscription mentions that the Chola king had successfully conquered "Kataha", identified as Kedah in the Malay Peninsula.
Dismissing Majumdar's suggestion, Nilakanta Sastri (1949; 1984) argues that a military confrontation at this "early stage" could not have taken place because Rajendra and the reigning Srivijayan king were on "friendly terms".
Nilakanta Sastri also maintained that the section of the Tiruvalangadu plate that mentions Rajendra's conquest of Kataha was added at a later date.
In a response to Nilakanta Sastri's objections, Majumdar (1961) points to inscriptions on copper plates from the village of Puttur, dated in the eighth year of Rajendra Chola (that is, 1019-20), that also suggest a Chola raid before the more famous offensive of 1025.”
• மேலதிக தகவல்
உண்மையில் சோழ பேரரசு 3 தடவைகள் Srivijaya kingdom மீது கடற்படை தாக்குதல் நடத்தியிருக்கிறது.
• முதலாவது 1017 இல் நடந்த சிறிய அளவிலான naval raid.
• இரண்டாவது 1025 இல் நடத்திய பெரும் தாக்குதல். (இந்த கட்டுரையின் பேசுபொருள்)
இந்த இரண்டு தாக்குதலுமே ராஜேந்திர சோழர் பேரரசராக இருந்த போது நடத்தப்பட்ட தாக்குதல்.
• மூன்றாவது தாக்குதல் வீரராஜேந்திர சோழருடைய காலத்தில் 1070 ஆம் ஆண்டு நடத்தப்பட்டது. இவர்ராஜேந்திர சோழருடைய மூன்றாவது மகனாவார்.
“The first military confrontation between the Cholas and Srivijayans may have taken place some time in 1017, to be followed by a more extensive raid on the Srivijayan ports in 1025. A third Chola offensive reportedly took place in the 1070s.”
• சோழ பேரரசு இந்த naval raid மூலமாக தனது அரசியல் இலக்கை அடைந்ததா?
துரதிருஷ்டவசமாக சோழ பேரரசு அதனது அரசியல் இலக்கை அடையமுடியவில்லை என்பதைத்தான் சீன வரலாற்று ஆவணங்கள் காட்டுகின்றன.
“For the Song officials, as evident from the 1106 memorial, the Cholas were perceived as a vassal state of Srivijaya. The memorial suggests that the Cholas failed to gain access to the Chinese markets despite their touted victories in Southeast Asia.”
1106 ஆம் ஆண்டு memorial இன்படி, சோழ நாடு என்பது Srivijaya kingdom இன் vassal state என்றுதான் சீனபேரரசு நினைத்திருக்கிறது. அதாவது குறைந்தது 1106 ஆம் ஆண்டு வரையிலாவது.
அத்துடன் குறைந்தது 12 ம் நூற்றாண்டு வரையில், Srivijaya kingdom சீன பேரரசினால் வழங்கப்படும் வணிக அனுகூலங்களை பெற்றுக்கொண்டுதான் இருந்தது என சீன வரலாற்று ஆவணங்கள் தெரிவிக்கின்றன.
• இனி மறுபடியும் இந்த நீண்ட பதிவின் சாராம்சத்தை சில வரிகளில் சுருக்கமாக தருகிறேன்.
சீன பேரரசின் கொள்கை முடிவுகள் அதனது பொருளாதாரத்தை விரிவாக்கின. அதனது வணிக வீச்சும் விரிவடைந்தது.
சீனாவுடனான வணிகம் என்பது மற்றைய நாடுகளின் பொருளாதார வளர்ச்சிக்கு ஊக்கியாக மாறியிருக்கிறது.
சீனாவுடனான வணிகத்தை பெருக்கிகொள்ள மற்றைய நாடுகளுக்குள் போட்டி உருவாகியிருக்கிறது.
சீனாவுடனான கடல்வழி வணிகத்தை தெற்காசிய நாடுகளும், மத்திய கிழக்கு நாடுகளும் செய்வதாக இருந்தால், அதனை Srivijaya kingdom இனுடாகவே நடத்த வேண்டிய நிலை அன்று இருந்திருக்கிறது.
சீன பேரரசு அன்று கடைப்பிடித்த tributary system என்ற முறை இங்கு முக்கியமானது.
இந்த tributary system முறை மூலம் ஒரு வெளிநாடொன்றுக்கு வழங்கப்படும் அந்தஸ்தை பொறுத்தே, அந்தநாட்டை சேர்ந்த வணிகர்களுக்கான வணிக சலுகைகள், அனுகூலங்கள் என்பன முடிவு செய்யப்பட்டன.
இந்த புள்ளியில்தான் சோழ பேரரசின் வணிகர்களுக்கு சிக்கல் நேர்ந்தது.
மத்திய கிழக்கு, தெற்காசிய நாடுகளுக்கும் சீன நாட்டிற்கும் இடையிலான கடல்வழி வணிகத்தை தனது செல்வாக்கிற்குள் வைத்திருக்க Srivijaya kingdom முயன்றது. இதற்குள் சோழ பேரரசு உள் நுழைவது தனது பொருளாதார நலனுக்கு ஆபத்தானது என Srivijaya kingdom நினைத்தது.
அதன் ஒரு பகுதியாக, சோழ நாடு என்பது Srivijaya kingdom இன் செல்வாக்கிற்கு உட்பட்ட ஒரு நாடு என்ற வகையிலேயே சீன பேரரசுக்கு தகவல்கள் வழங்கப்பட்டன.
சீன பேரரசும் சோழ நாடு எனும் நாடு Srivijaya kingdom இன் செல்வாக்கிற்கு உட்பட்ட நாடு என கருதி அதற்கு குறைவான அந்தஸ்தையே வழங்கியது. குறைவான அந்தஸ்து குறைவான வணிக அனுகூலம் என்பதால் அது சோழ வணிகர்களை பாதித்தது. இது சோழ பேரரசின் பொருளாதாரத்திற்கு எதிர்மறை பாதிப்பை தரக்கூடியது.
இந்த நிலையை மாற்ற சோழ பேரரசரான ராஜேந்திர சோழர் தனது கடற்படையை கொண்டு 1017 இலும், 1025 இலும் Srivijaya kingdom இன் மீது naval raid இனை நடத்தினார்.
• இனி இந்த ஆய்வு கட்டுரையை எழுதிய Tansen Sen வரிகளோடு இந்த கட்டுரை நிறைவு செய்கிறேன்.
“The confrontation between the Cholas and Srivijayans, as discussed in this paper, resulted from the intense competition to access markets in Song China.
Indeed, the demand for foreign staples in China that mostly came from the Persian Gulf region, and the export of Chinese porcelain and other goods to the Middle East, made trade with China extremely lucrative to traders and rulers in both the Srivijayan and Chola kingdoms.
Because of their geographical locations and powerful naval forces, the two kingdoms already maintained significant control over key segments of Indian Ocean commerce during the eleventh century.
The unprecedented naval conflicts between kingdoms in southern and Southeastern Asia seem to have been a consequence of attempts by Chola traders and rulers to extend their sphere of influence into the coastal regions of China.
While Tamil sources indicate that the Cholas were able to defeat the Srivijayans and sack many of their port cities, Chinese records suggest that traders and rulers from Srivijaya continued to enjoy their privileged position in Song China until the twelfth century.
In fact, it is not clear if Rajendra Chola's triumph in Srivijaya had any immediate impact on Chola's trading relations with Song China.”
க.ஜெயகாந்த்
இந்த கட்டுரையோடு தொடர்புடைய முந்தைய கட்டுரைக்கான இணைப்பு:
(இந்த ஆய்வு கட்டுரைக்கான மேற்கோள் ஆய்வு நூல்களின் விபரம் படமாக கீழே தரப்பட்டுள்ளது)
Comments
Post a Comment